اهمیت مدل های ارتفاعی رقومی در دقت میدان های سرعت جابجایی insar

امروزه مدل های ارتفاعی رقومی کاربردهای متنوعی در زمینه های مقابله با سوانح طبیعی، آشکارسازی تغییرات، مدیریت منابع طبیعی، پروژه های مهندسی و... دارند. ازجمله این کاربردها تصحیح توپوگرافی در تکنیک تداخل سنجی راداری است. در تکنیک تداخل سنجی راداری به منظور یافتن بردار سرعت جابجایی لازم است میزان اختلاف فاز ناشی از توپوگرافی با استفاده از مدل ارتفاعی از اختلاف فاز بدست آمده از جفت تصویر راداری کسر گردد. به همین علت مدل ارتفاعی رقومی انتخابی و فاصله نمونه برداری آن در تداخل سنجی راداری از نکات مهم و قابل توجه است. هدف این مقاله مقایسه ی نقش دو مدل ارتفاعی srtm با فاصله نمونه برداری 90 متر و aster با فاصله نمونه برداری 30 متر در بدست آوردن بردار سرعت جابجایی از طریق تصاویر راداری است. برای دستیابی به بردار سرعت جابجایی از تصاویر راداری در منطقه از روش پراکنش کننده های دائمی و روش خط مبنای کوتاه با دو مدل ارتفاعی ذکر شده استفاده گردید. در نهایت مشاهده شد که بیشترین تفاوت بین نتایج بدست آمده در مناطق با اختلاف ارتفاع بالا و در واقع حاشیه تصویر وجود دارد. برای دو مدل ارتفاعی در روش پراکنش کننده های دائمی میزان 2/0 میلیمتر اختلاف در بیشینه نرخ بالاآمدگی و 1/1 میلیمتر اختلاف در بیشینه نرخ فرونشست در راستای خط دید ماهواره مشاهده گردید و در روش خط مبنای کوتاه این میزان به ترتیب 4/0 و 1 میلیمتر بدست آمد. به منظور بررسی بهتر اختلاف بین نتایج، 6 نقطه در منطقه مورد بررسی قرار گرفت که اختلاف بین نتایج در برخی نقاط به 4 میلیمتر نیز می رسید. این در حالی است که دقت روش های پراکنش کننده های دائمی و خط مبنای کوتاه در صورت انتخاب تصاویر و تداخل نماهای مناسب به 1 میلیمتر می رسد. به منظور بررسی معنادار بودن یا تصادفی بودن اختلافات از آزمون معناداری آماری با استفاده از میانگین نتایج استفاده گردید. نتیجه آزمون بیانگر معناداری آماری نتایج در سطح معنی دار 10 درصد بود. در مناطق هموارتر نتایج حاصل از دو مدل ارتفاعی شباهت بسیار به یکدیگر دارند. در نتیجه در مناطق دارای توپوگرافی بالا، برای رسیدن به دقت مناسب، استفاده از مدل ارتفاعی هرچه دقیق تر، امری ضروری است.